Süperiletkenler, üzerlerinden elektrik akımının geçişine hiç direnç göstermeyen maddelerdir.
İlk süperiletken 1911 yılında, Heike Kamerlingh Onnes'un civayı 4 K (-269oC) ye soğuttuğu deneyinde keşfedildi. Bu helyum'un sıvı halde bulunduğu bir sıcaklık derecesidir.
Daha sonra John Bardeen, Leon Cooper ve John Schrieffer süperiletkenlerin nasıl çalıştığını (soyadlarının baş harfleri) "BCS teorisi" olarak adlandırdıkları bir teori ile açıklamaya çalıştılar. Buna göre süperiletkenlik bazı element ve basit alaşımların mutlak sıfır (-273oC) a yakın sıcaklıklara soğutulması ile mümkün olabiliyordu.
Ancak BCS teorisi süperiletkenliğin daha yüksek sıcaklıklarda ve daha karmaşık materyallerle nasıl mümkün olabileceğini açıklayamıyordu. Günümüzde de bu olayı her yönüyle açıklayabilen bir teori geliştirmek modern bilimsel araştırmaların önemli önceliklerinden biridir.
Çizgili süperiletkenler ya da süperçizgiler yüksek sıcaklıkta süperiletken elde etme çalışmalarına öncülük ediyor.
"Ne işe yarar bu süperiletkenler?" diyorsanız videolar için devamını okuyun
